Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1814–1871), kupiec bławatny.
Szlenkierowie (Schlenkerowie) przybyli do Warszawy pod koniec XVIII w. z Torunia, dokąd przywędrowali ze Schwarzwaldu sto lat wcześniej. Urodził się 4 listopada 1814 r. Został kupcem, pełnił też różne funkcje społeczne. Był przewodniczącym Zgromadzenia Kupców, sędzią Trybunału Handlowego oraz prezesem kolegium kościelnego przy zborze ewangelickim. Został członkiem delegacji miejskiej, która 28 lutego 1861 r. przekazała namiestnikowi carskiemu adres do cara w związku z krwawymi zajściami w Warszawie. W 1862 r. trafił na kilka miesięcy do Cytadeli. Po zwolnieniu udał się na emigrację do Paryża. Tam zasłużył się wspierając z własnych pieniędzy rodaków, przede wszystkm zaś uczącą się tu polską młodzież. Przyczynił się do powstania Stowarzyszenia Pomocy Naukowej, którego był skarbnikiem, wielokrotnie wspomagał paryską Bibliotekę Polską. Zmarł w Nicei 15 marca 1871 r., został pochowany w Paryżu na Père-Lachaise.

[Na podstawie: Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI–XX w., Bielsko Biała 1998; biogramu w Polskim Słowniku Biograficznym; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego..., Warszawa 1932; Krzysztof Oktiabiński, Śladami filantropów. Rzecz o rodzinie Szlenkierów i ich podwarszawskiej wilegiaturze w XIX i XX wieku, Warszawa 2007]

Zdjęcie - ze zbiorów Biblioteki Narodowej