Henryk Wilhelm Kolberg h. Kołobrzeg
(1861-1935) – inżynier górniczy, założyciel i współwłaściciel Fabryki Aparatów Optycznych i Precyzyjnych „H. Kolberg i Ska”.
Urodził się 1 stycznia 1861 r. Był synem Antoniego Karola (1815-1882), malarza, i Eleonory Marconi (1832-1883), córki znanego warszawskiego architekta Henryka. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu, następnie pracując jako inżynier górnik stał się współwłaścicielem kopalni antracytu w Zagłębiu Donieckim. Ożenił się ze Stefanią Głębicką (1875-1951), z którą miał czterech synów: Oskara Michała (1894-1962), Stanisława Jerzego (1895-1920), Stefana Mariana (1896-1961) i Henryka Ludwika (1898-1941). Przez wiele lat mieszkali w Petersburgu. Tuż przed I wojną światową Henryk wybudował elegancką kamienicę w Warszawie w Alejach Ujazdowskich 17 (dziś 19), zakupił także podwarszawski majątek Głosków. W 1921 r. założył w Warszawie Fabrykę Aparatów Optycznych i Precyzyjnych „H. Kolberg i Ska”, której został głównym udziałowcem. Dzięki zamówieniom wojskowym firma szybko się rozwinęła i dwa lata później zakupiła 3 piętrowy budynek przy ul. Grochowskiej 316. W okresie kryzysu finansowego lat 30. XX w. Kolberg odsprzedał swoje udziały w spółce, która uległa przekształceniu w Polskie Zakłady Optyczne S.A. Ciosem dla niego była utrata kamienicy, którą stracił w drodze licytacji w sytuacji opóźnienia się z ostatnią ratą kredytu. Mimo utraty firmy i domu Henryk nie poddał się i założył drugie przedsiębiorstwo w tej samej – co poprzednio – branży, które zlokalizowane zostało przy ul. Chocimskiej w Warszawie. Do II wojny światowej przedsiębiorstwem kierował jego syn Oskar, a w okresie okupacji zakład został przejęty przez Niemców i działał na potrzeby Wehrmachtu.
Synowie Henryka zostali wychowani w duchu patriotycznym. Wszyscy brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w której zginął Stanisław Jerzy. W czasie II wojny światowej, w Oświęcimiu, zginął Henryk Ludwik. Oskar Michał służąc w sztabie Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych trafił do Wielkiej Brytanii, a potem pozostał na emigracji. Henryk Wilhelm Kolberg zmarł 10 czerwca 1935 r. i został pochowany na warszawskich Powązkach.
[na podstawie: Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, Warszawa 1932; wspomnienie p. Moniki Kolberg; Stanisława Dębicka, W starym gnieździe. Z sagi rodu Kolbergów, Warszawa 1989; wikipedia.pl]
