Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1753–1795), architekt, grafik.
Urodził się w Dreźnie. Był synem piekarza Jana Chrystiana i Marii Rosiny Lehmann. Jego najwcześniejsze znane rysunki przedstawiają Sobieskiego pod Wiedniem i pochodzą z 1766 r. Studia odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. W 1773 r. został przyjęty na służbę do Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pracował tam w charakterze „konduktora” i podlegał głównemu architektowi królewskiemu Jakubowi Fontanie, a po jego śmierci – Dominikowi Merliniemu. Kilka lat spędził w podróżach po Europie i Bałkanach. W roku 1776 był z poselstwem w Turcji, skąd przywiózł liczne rysunki przedstawiające m.in. starożytne ruiny. Stopniowo zyskiwał coraz większą samodzielność, szczególnie w dziedzinie projektowania wnętrz i ozdób architektonicznych. W latach 1780–1783 wojażował po Włoszech, Francji, Anglii, Holandii i krajach niemieckich. W swych pracach pozostawał pod istotnym wpływem architektury angielskiej. Zaprojektował wiele obiektów w Łazienkach Królewskich, tworzył dekoracje sal Zamku Królewskiego, był autorem dekoracji licznych rezydencji magnackich w Warszawie i na prowincji (głównie w Wielkopolsce), dokonał przebudowy pałacu Kazimierza Raczyńskiego przy ul. Długiej (obecnie AGAD) oraz zaprojektował pałace Ludwika Tyszkiewicza (Potockich) i Lubomirskich przy Krakowskim Przedmieściu. Zmarł 25 listopada 1795 r. w Warszawie, w opuszczeniu i nędzy.

[Na podstawie: biogram autorstwa Marka Kwiatkowskiego, Polski Słownik Biograficzny; Natalia i Zygmunt Batowscy, Marek Kwiatkowski, Jan Chrystian Kamsetzer. Architekt Stanisława Augusta, Warszawa 1978]