Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1873–1925), architekt.
Urodził się w Warszawie, 16 lipca. Był synem architekta Jana Kacpra (1834–1887) i Bronisławy z Lilpopów. Rodzina Heurichów pochodziła z Queienfeld w księstwie Sachsen-Meiningen i osiedliła się w Warszawie trzy pokolenia wcześniej. Jan Fryderyk ukończył szkołę realną W. Górskiego w Warszawie, następnie wyjechał na studia do Petersburga (Akademia Sztuk Pięknych). Stypendium „Grand Prix de Rome” umożliwiło mu zwiedzenie zachodniej Europy i północnej Afryki. W 1899 r. powrócił na stałe do Warszawy. Projektował okazałe budynki publiczne, m.in.: Bibliotekę Publiczną przy ul. Koszykowej, gmach Towarzystwa Higienicznego przy ul. Karowej, kamienicę hr. Edwarda Raczyńskiego przy pl. Małachowskiego, Dom pod Orłami (budynek Banku Towarzystw Spółdzielczych) przy ul. Jasnej. Jednak większość jego prac powstała poza Warszawą, na terenie całego Królestwa Polskiego. Pod koniec życia zbliżył się artystycznie do konstruktywizmu. Był wykładowcą licznych uczelni, angażował się w działalność organizacyjną i społeczną. Po 1918 r. stanął na czele Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz, przez krótki czas, Sekcji Sztuk Plastycznych w Ministerstwie Sztuki i Kultury. W 1923 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Z żoną Marią Bobrowską miał dwóch synów. Zmarł w Warszawie 11 grudnia 1925 r.

[Na podstawie: biogram redakcji pod przewodnictwem Kazimierza Lepszego, Polski Słownik Biograficzny]