Rossmann Fryderyk
(1796-1873), oficer w korpusie inżynierów Wojska Polskiego i armii rosyjskiej, inżynier kolejowy w Królestwie Polskim.
Urodził się 13 stycznia 1796 r. w Raciborzu na Śląsku. Był synem Jana Krzysztofa (1753-1812) urzędnika dworskiego króla saskiego oraz księcia warszawskiego Fryderyka Augusta I i Marii Heleny z Kehrerów (1760-1826), młodszym bratem Henryka Wilhelma (1787-1850). Jan Krzysztof przybył do Polski z Saksonii ok. 1807 r.
Po ukończeniu Liceum Warszawskiego wstąpił w 1812 r. do korpusu inżynierów wojsk Księstwa Warszawskiego, gdzie zajmował się wznoszeniem budowli wojskowych. Następnie służył w korpusie inżynierów armii Królestwa Polskiego, m.in. wraz z drugim oficerem kierował pracami budowy twierdzy Zamość. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej 1828-29. W 1830 r. awansował do stopnia kapitana. Wziął udział w powstaniu listopadowym, a po jego upadku złożył przysięgę homagialną. Przeszedł do służby w armii rosyjskiej, w której doszedł do stopnia pułkownika inżynierów. Uczestniczył m.in. w opracowywaniu mapy topograficznej Królestwa Polskiego. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w swoim majątku Czarna w powiecie radzymińskim. W latach 1843-1849 pracował jako zastępca naczelnego inżyniera gen. Edwarda Gerstfelda przy budowie kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Zmarł 2 kwietnia 1873 r., został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augburskim w Warszawie.
Za swoje zasługi został nagrodzony orderami: Św. Stanisława 2. i 4. klasy, Św. Anny 3 klasy. W młodości był Rossmann członkiem warszawskiej loży masońskiej „Halle der Beständigkeit”. Z Natalią z Schulmannów (1817-1881) miał trzech synów i dwie córki. Jeden z jego synów – Edward Fryderyk (1840-1863) był powstańcem styczniowym, zginął w bitwie pod Fidestem.
[Na podstawie: hasło Zbigniewa Zacharewicza w Polskim Słowniku Biograficznym, Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989 oraz oraz Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, Warszawa 1932.]
