Tadeusz Schiele

 

(1920-1986), taternik, pilot wojskowy i szybowcowy.
Urodził się 19 lutego w Zakopanem. Był synem Kazimierza i Herty z domu Balzer. Od czasów gimnazjalnych wychowywany był w miłości do sportu i Tatr w szczególności, uprawiał taternictwo i narciarstwo. Najpierw chodził do szkół w Zakopanem, później do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie koło Radomia. Walczył w kampanii wrześniowej. Po zestrzeleniu dostał się do sowieckiej niewoli, skąd udało mu się zbiec. Po powtórnym aresztowaniu deportowano go w głąb ZSRR. Ponownie zbiegł, docierając do Lwowa, a następnie przez Słowację i Węgry do Francji. Jako pilot walczył w Anglii. Ożenił się z Angielką Jeanne Johnson, z którą miał syna Kazimierza (ur. 1943). Po powrocie z rodziną do Polski, zaczął pracę w fabryce nart swojego ojca. Przeniósł się do Warszawy. W 1949 r. powołano go do służby wojskowej. Oskarżony o pomoc koledze w ucieczce z kraju, został ukarany degradacją i więzieniem. Po odbyciu kary wrócił w 1951 r. do Zakopanego i pracował dorywczo jako niewykwalifikowany robotnik sezonowy. Nie zrezygnował jednak z taternictwa. Publikował materiały wspomnieniowe oraz artykuły w fachowych czasopismach lotniczych. Zmarł 22 marca 1986 r. w Zakopanem.

[Na podstawie: biogram autorstwa Andrzeja Matuszyka, Polski Słownik Biograficzny]