Wacław Henryk Werner

 

(1879–1948), fizyk, pedagog, przemysłowiec.
Przyszedł na świat 14 lipca w Warszawie. Jego rodzicami byli August Teodor, przemysłowiec i złotnik, oraz Albertyna Wilhelmina z Norblinów. Pradziad Samuel Fryderyk (1761–1836), Niemiec z pochodzenia, urodził się w Obrzycku w Poznańskiem, skąd przeniósł się do Warszawy. Studiował na politechnice w Darmsztadzie, a potem fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, w Getyndze i w końcu we Fryburgu, gdzie uzyskał doktorat. W latach 1915–24 pracował w Katedrze Fizyki Politechniki Warszawskiej, a w latach 1925–1926 w Międzynarodowym Instytucie Niskich Temperatur w Lejdzie. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, autorem podręczników i programów szkolnych, przez wiele lat uczył fizyki w gimnazjum żeńskim Janiny Tymińskiej w Warszawie. Jako udziałowiec spółki, w znacznej mierze rodzinnej, pod firmą „Norblin, B-cia Buch i T. Werner”, był członkiem jej rady nadzorczej. W czasie okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki prezesa delegatury Rady Głównej Opiekuńczej w Brwinowie. Po upadku powstania warszawskiego w jego domu schroniło się wielu uchodźców ze stolicy. Był dwukrotnie żonaty: z Zofią z Schuchów i z Jadwigą z Zalewskich, doktorem nauk przyrodniczych. Zmarł 29 marca 1948 r. w Brwinowie, został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.

[Na podstawie: Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002; Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1, Warszawa 1932]