Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

Aleje Ujazdowskie 19

Reprezentacyjna, pięciopiętrowa kamienica vis-à-vis bramy parku Ujazdowskiego została wzniesiona w latach 1911-1913 wg projektu Stanisława Grochowicza dla Henryka Wilhelma Kolberga. Kamienica została zaprojektowana w stylu wczesno-modernistycznym, jej dekoracje zaś (m.in. płaskorzeźby gryfów i alegorii czterech pór roku oraz egipskie sfinksy pod wykuszami) są neoklasycystyczne. Charakterystycznym elementem fasady jest dwukondygnacyjna loggią zwieńczoną przestronnym tarasem trzeciego piętra. Pierwsze piętro budynku zajmował apartament właściciela, pozostałe zaś mieszkania pod wynajem. Kamienica została wykończona z rozmachem. Wyposażona została w instalację elektryczną, gazową i centralne ogrzewanie, posiadała windy, a bogaty wystrój poszczególnych wnętrz utrzymany był w różnych stylach historycznych - od neorenesansu przez empire po neorokoko. Balustrady balkonów i tarasów wyłożono płatkowym złotem.

Właścicielem kamienicy był Henryk Wilhelm Edward Kolberg (1861-1935) – inżynier górniczy i rzutki przedsiębiorca, który jako jedyny w rodzinie Kolbergów dorobił się znacznego majątku. Był współwłaścicielem kopalni w Zagłębiu Donieckim, a po przeprowadzce do Warszawy założył prężne przedsiębiorstwo w branży optycznej - Fabrykę Aparatów Optycznych i Precyzyjnych „H. Kolberg i Ska”, która uległa potem przekształceniu w spółkę Państwowe Zakłady Optyczne S.A. W okresie kryzysu finansowego lat 30. XX w. Henryk Kolberg zmuszony był wystawić swoją kamienicę na sprzedaż – w ten sposób, po zaniżonej cenie, przeszła ona na własność rodziny Krausharów.

Budynek kamienicy przetrwał II wojnę światową, częściowo też zachowały się oryginalne dekoracje wnętrz – sztukaterie, białe marmurowe kominki z kryształowymi lustrami sprowadzone z Paryża i schody z różowego węgierskiego marmuru oraz ozdobna stolarka drzwi z drewna gruszkowego. Dziś fasada kamienicy jest częściowo odnowiona.