OGRÓD SASKI

Ogród Saski

Zabytkowy park miejski w centrum Warszawy założony przez króla Augusta II Mocnego w pocz. XVIII w. jako ogród w stylu francuskim, według projektów Jana Krzysztofa Naumanna oraz Mateusza Daniela Pöppelmanna. Stanowił część ambitnego założenia urbanistycznego tzw. Osi Saskiej, którego sercem był pałac Saski. W królewskim pałacu mieszkało wielu dworzan pochodzenia niemieckiego, głównie Sasi. Na terenie ogrodu wybudowano kilka obiektów, m.in. Wielki i Mały Salon, Operalnię, ustawiono również 21 barokowych rzeźb, wyobrażających postacie muz i cnót - autorem części z nich był Jan Jerzy Plersch.

W XVIII w. ogrodnikami ogrodu Saskiego byli m.in. Jan Jakub Mencke, Jan Chrystian Mencke oraz Jan Bogumił Ulrich. W XIX w. park przekształcono na modłę angielską. Podczas II wojny światowej (od 1942 r.) ogród był zamknięty dla Polaków. Po wojnie park odrestaurowano i przekomponowano według projektu Aliny Scholtz przy współpracy Romualda Gutta. Mimo zniszczeń wojennych w Ogrodzie Saskim do dziś zachowało się wiele starych, nawet 200-letnich drzew, 21 rzeźb – z których część jest oryginalna, empirowa fontanna i wodozbiór w kształcie rotundy (aut. H. Marconiego), zegar słoneczny (aut. A. Sikorskiego) oraz Grób Nieznanego Żołnierza (pozostałość pałacu Saskiego).