Adolf Daab

 

(1872–1924), przemysłowiec.


Urodził się 28 kwietnia. Jego rodzice, Johann Philipp Daab (1818–1890) i Kristina z Uhlów pochodzili z Niemiec, a do Warszawy przybyli w latach 20. XIX w. Rodzina Daabów pochodzi z okolic Reinheim w Niemczech (Hesja), kolebką rodu jest miasteczko Groß Bieberau. Mieli ośmioro dzieci: prócz Adolfa – Karola, Leopolda, Aleksandra, Helenę, Karolinę, Annę i Natalię. Adolf nie wykazywał szczególnego talentu do nauki szkolnej. Przerwał ją i odbył praktykę murarską w firmie Roberta Karstensa, a następnie przez pięć lat służył w armii carskiej na Krymie. W 1899 r. został udziałowcem firmy Fryderyka Martensa (zał. w 1866 r.), przemianowanej na Towarzystwo Akcyjne Zakładów Przemysłowych Budowlanych „Fr. Martens i A. Daab”. Jego zakład wzniósł wiele obiektów zarówno publicznych, jak i prywatnych na terenie Warszawy i Królestwa Polskiego, m.in. w samej tylko Warszawie: kamienicę dochodową zboru ewangelicko-augsburskiego, Dom Towarowy B-ci Jabłkowskich, gmach Szkoły Głównej Handlowej i tunel linii (kolejowej) średnicowej. Firma przetrwała do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 r. Adolf Daab był także prezesem Zarządu Banku Kredytu Hipotecznego oraz radnym miasta Warszawy. Przez wiele lat angażował się w działalność zboru ewangelicko-augsburskiego. Zmarł 27 stycznia 1924 r.

[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989; Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI–XX w., Bielsko Biała 1998; Adolf Daab, W Warszawie i na Krymie, (oprac.) T. Stegner, Warszawa 1996]