Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1875–1941), pedagog, pastor, publicysta ewangelicki.
Urodził się 7 stycznia 1875 r. w Lipnie. Był synem tamtejszego proboszcza Adolfa (brata Edwarda Rontalera). Do szkoły średniej uczęszczał najpierw w Piotrkowie, później w Łodzi. W 1893 r. rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, jednak po roku, za udział w patriotycznej manifestacji studenckiej, podzielił los syberyjskich zesłańców. Udało mu się wrócić w 1896 r. i podjąć studia teologiczne w Dorpacie. W 1902 r. został wikariuszem w Warszawie, a po czterech latach proboszczem w rodzinnym Lipnie. W 1913 r. przeniesiono go do Ozorkowa. Pięć lat później był prefektem w Warszawie, po roku wicedyrektorem warszawskiego Gimnazjum im. M. Reja, a po kolejnych dwóch – jego dyrektorem. Wydał kilka książek, redagował czasopismo „Ewangelik”. Po wybuchu II wojny światowej i zamknięciu gimnazjum przez władze niemieckie organizował tajne nauczanie. Zmarł 17 stycznia 1941 r. Jego syn Aleksander (1907–1944), inżynier elektryk, zginął jako żołnierz AK.

[Na podstawie: Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI–XX w., Bielsko Biała 1998]