Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1846–1917), pedagog, właściciel i dyrektor szkoły w Warszawie.
Urodził się 1 października w Brzezinach koło Łodzi jako najmłodszy z czterech synów Augusta, kantora kościoła ewangelickiego, i Krystyny z Ruppmichów. Dwaj jego bracia zostali pastorami – Bartłomiej w Łodzi i Adolf w Lipnie, trzeci – Teofil, był lekarzem w Piotrkowie. Od 1855 r. Edward uczęszczał do gimnazjum w Piotrkowie, skąd wraz z kilkoma kolegami uciekł, by wziąć udział w powstaniu styczniowym. Po upadku powstania fałszerstwo metryki uchroniło go przed represjami. Zdał maturę i w 1864 r. rozpoczął studia w Szkole Głównej Warszawskiej. Po ich ukończeniu w 1868 r. wyjechał do Odessy. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny, ucząc greki i łaciny. Publikował (pod pseudonimem Leszek Niezabudka) liczne artykuły w polskiej prasie, wydawał opracowania poświęcone językowi polskiemu. W niedługim czasie został inspektorem szkolnym i dyrektorem gimnazjów na Podolu i Ukrainie, gdzie zyskał sobie duże uznanie polskich rodzin. W 1891 r. przeniesiono go do Petersburga. W stopniu rzeczywistego radcy stanu pracował w zarządzie Ministerstwa Oświaty. Cztery lata później przeszedł na emeryturę i objął stanowisko dyrektora w Średniej Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego. W 1896 r. uzyskał zgodę na otwarcie własnej szkoły, na prawach szkoły rządowej, przy ul. Nowy Świat 35. Była to pierwsza tego typu placówka w Królestwie Polskim. Starał się nadać jej polski charakter. Z czasem została przeniesiona na ul. Kaliksta 8, następnie na ul. Polną 46, do własnego gmachu, a w 1916 r. przekształcona w ośmioklasowe gimnazjum realne. W 1898 r. otworzył jeszcze trzyklasową szkołę handlową przy ul. Rymarskiej. Zmarł 12 grudnia 1917 r. w Warszawie, spoczął na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim. Po jego śmierci aż do 1939 r. szkołę prowadziła żona Ewelina z Hryniewieckich oraz rodzina.

[Na podstawie: biogramu autorstwa Stanisława Konarskiego, Polski Słownik Biograficzny]