Ferdynand Adolf Pal (Pahl)

(ok. 1889–1935), przemysłowiec.
Urodził się we Włocławku. Jego rodzicami byli Adolf i Matylda z Dieznerów. Ojciec wcześnie zmarł i młody chłopak musiał pracować na własne utrzymanie. W 1907 r. założył na Pradze małą fabryczkę pasty do obuwia. W miarę rozwoju przedsiębiorstwa przyjął do spółki swych braci: Oskara i Gustawa. Po trzech latach przeniósł fabrykę na ul. Grzybowską 40. Podczas I wojny światowej zawiesił działalność z powodu konfiskaty surowców przez Niemców. W niepodległej Polsce wznowił produkcję i znacznie unowocześnił prowadzony z braćmi zakład. W 1928 r. przeniósł fabrykę na ul. Wolską 157/159 do nowoczesnych budynków, rozbudowywanych aż do wybuchu kolejnej wojny. W tym czasie zakład występuje pod nazwą: Fabryka Wyrobów Chemicznych „Dobrolin” F.A. i G. Pal. Pod koniec życia sfinalizował ideę zjednoczenia polskich fabryk podobnej branży w Związek Fabryk Techniczno-Chemicznych. Zmarł w 1935 r. w Warszawie, uznany za pioniera przemysłu chemicznego w Polsce. Żonaty z Heleną Elżbietą z Welderów (1889–1957), również pochodzącą z Włocławka, miał syna Ryszarda Witolda PS. Ponury (1924–1948), później członka oddziału bojowo-osłonowego kwatermistrzostwa dywersyjnego pułku „Deska 81” Komendy Głównej AK, który brał udział m.in. w uprowadzeniu niemieckiego wozu pancernego w Warszawie. Jego rodzina pochowana jest na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.

[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989]