Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1767–1822), architekt.
Urodził się w Dreźnie. Był synem cukiernika Alberta Jerzego, który przybył do Warszawy i otworzył cukiernię, oraz Lizy Krystyny z Blumów Arndt. Po ukończeniu studiów architektonicznych w Warszawie, w 1791 r. wyjechał na dalszą naukę do Rzymu. Do kraju wrócił trzy lata później, jednak pierwsze dziewięć lat działał poza stolicą. W 1804 r. przeniósł się z powrotem do Warszawy, gdzie zamieszkał na Nowym Świecie 1303. Do jego głównych dzieł należały przebudowy pałaców Niemojewskiego i Potockiego przy ul. Miodowej oraz pałacu Jabłonowskich na stołeczny ratusz (1817–1819), a także wybudowanie pałacyku przy ul. Senatorskiej (dla Klementyny Walickiej). W roku 1810 został budowniczym rządowym w Księstwie Warszawskim, a w 1813 otrzymał stanowisko budowniczego miasta Warszawy. W 1800 r. poślubił Francuzkę Chrystianę Katarzynę Lepigé. Ich najstarszy syn Józef Grzegorz też został architektem. Wnuk Józef Brandt (syn córki, Krystyny Marianny i Alfonsa Jana Brandta) był znakomitym malarzem. Fryderyk zmarł 15 marca 1822 r., pochowano go na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

[Na podstawie: Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1790–1850. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1979]