Jan Krystian Ulrich

 

(1809–1881), ogrodnik.
Był synem Jana Bogumiła Traugotta, ogrodnika, który z Pförten w Łużycach Dolnych przybył do Warszawy pod koniec lat 90. XVIII stulecia, oraz Anny Krystyny z Mencków. Jan Krystian ukończył Liceum Warszawskie, później uczył się zawodu pod kierunkiem profesora Michała Szuberta, założyciela Ogrodu Botanicznego w Warszawie. W 1828 r. wyjechał kształcić się za granicą. Kolejne praktyki odbył w Dreźnie, Belgii, Austrii, Holandii. Powrócił do kraju w 1833 r. i prowadził wraz z ojcem ogród przy ul. Ceglanej. Po śmierci ojca przejął zakład i skoncentrował się na produkcji kwiatów szklarniowych. Przyniosło mu to spory zysk. W 1876 r. nabył kolonię w Górcach pod Warszawą i założył szkółki drzew owocowych i ozdobnych. Organizował czteroletnie nauki dla praktykantów, gdzie uczono języka polskiego i niemieckiego, historii Polski, botaniki i geografii. W 1869 r. rząd carski zabronił mu dalszej działalności edukacyjnej. Był dwukrotnie żonaty. W 1848 r. ożenił się z Pauliną Elżbietą z Mendów; ich syn, Chrystian Gustaw (zm. 12 kwietnia 1913 r.) przejął i rozwinął ojcowe przedsiębiorstwo. W 1879 r. pojął za żonę Wandę Antoninę Wolffin. Ich córka Wanda poślubiła Artura Ludwika Machlejda, który w przyszłości został prezesem spółki „C. Ulrich”. Jan Krystian zmarł 2 lipca 1881 r. w Warszawie.

[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989]