Karol August Jenike
(1872–1943), inżynier, przemysłowiec.
Urodził się w Warszawie, 21 marca. Jego ojciec, również Karol August, przybył z Berlina, by zarządzać podwarszawskimi majątkami swojego bratanka, i – gdy bratanek zbankrutował – sam założył w Warszawie młyn konny i sklep z mąką. Matką Karola Augusta młodszego była Amalia z domu Lepke. Uczył się w prywatnej szkole, jednak jej nie ukończył. Po odbyciu praktyki w fabryce Lilpopa, kontynuował naukę w Wyższej Szkole Technicznej w Mittweidzie i na politechnice w Charlottenburgu. Około 1900 r. powrócił do Warszawy, gdzie pracował jako kierownik biura konstrukcyjnego w fabryce wyrobów metalowych „Rohn i Zieliński”. Jego autorstwa jest projekt szklanego dachu Politechniki Warszawskiej. W 1903 r. ożenił się z Janiną Geizler, córką właściciela fabryki wyrobów metalowych „Bracia Geissler”, z którą miał czterech synów: Henryka (absolwenta Wyższej Szkoły Handlowej), Zygmunta (inżyniera rolnika, zaginął w 1939 r.), Andrzeja (pracownika naukowego uniwersytetu w Salt Lake City) oraz Stanisława (poległ w powstaniu warszawskim). Razem z młodszym bratem Julianem w 1904 r. założył biuro konstrukcyjno-budowlane „Bracia Jenike Inżynierowie”. Firma zajmowała się również importem maszyn różnego typu, specjalizując się w dostawach dźwigów (głównie z Niemiec). W 1915 r. został dyrektorem Poczty Miejskiej przy Komitecie Obywatelskim w Warszawie. Wkrótce po wojnie objął funkcję ławnika magistratu warszawskiego, a w latach 1919–1920 sprawował urząd wiceprezydenta miasta stołecznego Warszawy. W 1938 r. firma „Bracia Jenike Inżynierowie” została przeniesiona z ul. Wilanowskiej na ul. Podskarbińską. Chociaż nie podpisał volkslisty, w czasie okupacji zachował stanowisko dyrektora fabryki. Zmarł 9 kwietnia 1943 r.
[Na podstawie: biogram autorstwa Joanny Matejko, Polski Słownik Biograficzny]
