Michał Szubert
(1787-1860) – biolog i botanik, pierwszy dyrektor Ogrodu Botanicznego w Warszawie.
Urodził się 18 kwietnia 1787 r. w Ząbkach koło Warszawy. Był wychowankiem pierwszego rocznika absolwentów Liceum Warszawskiego. W 1809 r., jako stypendysta rządowy, wyjechał na studia botaniczne do Paryża. Po powrocie do kraju w 1813 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel botaniki w Liceum Warszawskim, a cztery lata później jako profesor botaniki i leśnictwa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadził także wykłady z leśnictwa w Szkole Prawa i Administracji.
W 1816 r. został kierownikiem Ogrodu Botanicznego mieszczącego się wówczas na tyłach Pałacu Kazimierzowskiego. Dzięki zabiegom Szuberta doszło do założenia w 1818 r., w górnej części Łazienek, istniejącego do dziś Ogrodu Botanicznego. Szubert został jego dyrektorem i pełnił tę funkcję do 1846 r.
W okresie powstania listopadowego był członkiem Rady Municypalnej miasta Warszawy, służył również w artylerii. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1817 r.) i członkiem honorowym Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego (od 1832 r.). W 1836 r. został powołany na stanowisko profesora botaniki Warszawskiej Szkoły Farmaceutycznej. Był znawcą flory okolic Warszawy, pionierem badań w dziedzinie mikroskopowej anatomii roślin. Na jego cześć nazwano jeden z amerykańskich gatunków drzew iglastych Schubertia disticha.
Członek loży masońskiej „Göttin von Eleusis” i członek honorowy loży „Świątynia Minerwy”. Aktywny działacz parafii ewangelicko-augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie, a w latach 1829–1834 Prezes Kolegium Kościelnego. Ożenił się z Józefą Zofią ze Szwarców (zm. 1878).
Zmarł 5 maja 1860 r. i został pochowany w Płocku, skąd w 1862 r. jego szczątki zostały przeniesione i złożone na warszawskim cmentarzu ewangelicko-augsburskim.
[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989; biogram ze strony historiazabek.pl]
