Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1839-1918) – farmaceuta, przemysłowiec.

Urodził się 11 grudnia 1839 r. w Warszawie. Był synem Franciszka Ferdynanda (1799-1870) znanego farmaceuty i Henrietty z Meissnerów (1813-1896).
 

Studiował farmację w warszawskiej Szkole Głównej oraz chemię u profesora Bunsena w Heidelbergu. W 1869 r. uzyskał stopień magistra farmacji w Szkole Głównej. Po studiach, przez piętnaście lat prowadził - przejętą od ojca - aptekę przy ul. Długiej 544. Wybudował Fabrykę Przetworów Chemicznych, Farmaceutycznych i Technicznych przy Solcu. Była jednym z trzech największych zakładów chemicznych w Warszawie. Jako pierwszy w kraju produkował doskonałej jakości odżywki dla dzieci. Chcąc się uniezależnić od dostaw surowców zielarskich z zagranicy założył plantację roślin leczniczych.
 

Udzielał się również społecznie. Ufundował kilka stypendiów naukowych dla farmaceutów, był współzałożycielem Kasy Pomocy dla Osób Pracujących na Polu Naukowem im. dr Józefa Mianowskiego. Poślubił Jadwigę z Kolbergów (1848-1924), miał syna Józefa, który po śmierci ojca przejął zarząd fabryki przekształconej w 1920 r. w spółkę akcyjną. Zmarł 27 stycznia 1918 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
 

[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989.]