Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1916-2012) instruktorka harcerstwa, sanitariuszka, pedagog.

Urodziła się 24 października 1916 roku w Warszawie, była córką Jana (1884–1941) inżyniera oraz zastępcy komendanta Policji Państwowej m.st. Warszawy i Janiny z Iwickich. Uczęszczała do gimnazjum im. Królowej Jadwigi, działając równocześniew harcerstwie.W latach 30. XX w. studiowała w Akademii Handlowej w Antwerpii, następnie na Wydziale Ekonomiczno-Konsularnym w Liège.Aktywnie włączyła się w pracę wśród polskiej emigracji w Belgii, prowadząc harcerstwo wśród tamtejszych dzieci i wychowując je w duchu patriotycznym. Odbyła podróż na motocyklu po Belgii, Niemczech i Włoszech. Powróciła do Warszawy 27 sierpnia 1939 roku, jako sanitariuszka wzięła udział w obronie Warszawy. W okresie okupacji niemieckiej działała w Pogotowiu Harcerek, a od 1942 roku pełniła funkcję zastępczyni komendanta Służby Sanitarnej na Warszawę. W latach 1940-41 pracowała w jednym z biur podróży, za którego pośrednictwem ułatwiano osobom pochodzenia żydowskiego wyjeżdżanie z Polski. Później pracowała w warsztacie elektrycznym prowadzonym przez brata TadeuszaFloriana, który zatrudniał jako pracowników ukrywających się Żydów, a w okresie powstania w getcie, stanowił punkt przerzutu broni i leków do getta. W okresie powstania warszawskiego była kierowniczką Harcerskich Patroli Sanitarnych przy Szefie Sanitarnym Powstania Warszawskiego.

W okresie powojennym pracowała w PCK, a nieoficjalnie prowadziła niezależną grupą harcerską "Wędrowniczki po Zachodnim Stoku", skupiającą seniorki przedwojennego polskiego harcerstwa.Była inwigilowana przez UB i kilkakrotnie aresztowana. W latach 1958-1974 organizowała prywatne obozy zimowe, później także letnie, dla rodzinnych i zaprzyjaźnionych dzieci pod nazwą "Pingwiny". Po 1989 roku uczestniczyła w licznych spotkaniach z młodymi harcerzami ZHP i ZHR. Była wieloletnią, znaną w Warszawie nauczycielką języka francuskiego. W maju 2007 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla niepodległości Rzeczpospolitej Polskiej oraz za działalność kombatancką i społeczną. Zmarła 23 grudnia 2012 roku.

[Na podstawie: Ewa Polak-Pałkiewicz, Dobro zawsze wraca. Portret śp. Zofii Schuch-Nikiel, ewapolak-palkiewicz.pl; Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002]