Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

Pochodzą z okolic Bautzen (Budziszyn) na Łużycach, gdzie ich nazwisko było notowane już w 1274 i w 1665 r. w pisowni takiej jak współczesna. W 1860 r. Bernard Ludwik Hantke w spółce z Augustem Rephanem i braćmi Scholtze założył fabrykę metalurgiczną przy ul. Waliców 14 (róg ul. Krochmalnej). Usamodzielnił się i w 1870 r. przy ul. Srebrnej 7–13 otworzył własne zakłady metalurgiczne z hutą. W kompleksie przemysłowym znalazły się budynki socjalne: łaźnia, kuchnia i stołówka. Firma prowadziła kursy dla pracowników, otwierała czytelnie bezpłatne, wydawała posiłki ubogim z okolicy. Do rodziny Hantke należał majątek ziemski Drybus (pow. błoński) oraz Stąporków, gdzie powstała Huta Częstochowa, a obok niej pałac w rozległym parku. Po ojcu na czele firmy stanął syn Henryk Hantke (1867–1908), jako prezes zarządu, a po nim sukcesję przejął brat – inż. Gustaw Hantke, który zmarł w Warszawie 17 maja 1939 r. w wieku 72 lat. Do wybuchu II wojny światowej firma nie była już własnością rodziny. Ostatnim jej przedstawicielem był Gustaw Tadeusz Hantke (1906–1940), absolwent Wydziału Chemii Politechniki w Nancy (Francja), wychowanek Korpusu Kadetów w Rawiczu, syn Gustawa i Wandy z Diehlów, zamordowany w Katyniu; na nim skończyła się linia Bernarda Hantke. Siostra Gustawa Tadeusza, Krystyna z Hantków Boergerowa, dziennikarka, zmarła w 1986 r. jako ostatnia z rodu.

W dawnych murach fabryki B. Hantke przy ul. Srebrnej zacięte walki toczyli w czasie powstania warszawskiego żołnierze AK kompanii „Zdunina” zgrupowania „Chrobry”; zabudowania zostały doszczętnie zniszczone. (TWŚ)