Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1738–1790), prezydent Starej Warszawy.
Pochodził z Bledzewa w Wielkopolsce, prawdopodobnie ze spolonizowanej niemieckiej rodziny. W młodości pracował w sklepie sukiennym Kazimierza Martynkowskiego. Ożenił się z córką pryncypała Różą i po jego śmierci, wraz ze szwagrem, objął sklep. W 1766 r. zawiązał kompanię manufaktur wełnianych. Dziesięć lat później z Piotrem Blankiem i Jędrzejem Rafałowiczem wziął w dzierżawę monopol tabaczny, a za następną dekadę – z Rafałowiczem – teatr warszawski. Znaczny majątek przyniosły mu spekulacje z bankierem Ziemannem. Skupował podwarszawskie wsie i nieruchomości: Wielką i Małą Wolę, Pękol, grunta na Pulkowie koło Powązek, kamienicę na Świętojańskiej 19 oraz pałacyk i folwark na Faworach. Pełnił funkcję starszego konfraterni kupieckiej. Jeździł na sejmy z dezyderatami miejskimi. Gdy w 1789 r. ustąpił z urzędu prezydent magistratu Starej Warszawy Wojciech Lobert, 23 lutego na jego miejsce wybrano Jana Dekerta. Za namową Kołłątaja i Małachowskiego podjął wówczas akcję mającą na celu podniesienie miast i stanu mieszczańskiego. W jej wyniku w trakcie Sejmu Wielkiego do Warszawy zjechali przedstawiciele miast królewskich. Na czele delegacji miejskiej, nazwanej „czarną procesją”, stanął Jan Dekert i 2 grudnia wręczył królowi memoriał z jej dezyderatami. Ponownie, jednogłośnie, został wybrany na urząd prezydencki. Wieloletnie zaangażowanie w politykę spowodowało jednak, że jego osobisty majątek popadł w ruinę. Zmarł 4 października 1790 r.

[Na podstawie: biogram autorstwa Włodzimierza Dzwonkowskiego, Polski Słownik Biograficzny; Marek Zybura, Niemcy w Polsce, Wrocław 2001)]