Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1769–1854), kompozytor, teoretyk muzyki, pedagog. Pochodził ze Śląska. W 1788 r. rozpoczął  studia medyczne, ale szybko zmienił plany i zajął się muzyką. W 1791 r. został skrzypkiem w operze niemieckiej w Brnie na Morawach. Wkrótce wyjechał do Lwowa i tam nabrał więcej sympatii do polskości i Polaków, na co niebagatelny wpływ miał Wojciech Bogusławski. We Lwowie ożenił się z Klarą Abt, jednak szybko owdowiał. Początkowo był drugim kapelmistrzem lwowskiego teatru, a następnie rozpoczął karierę kompozytora. W 1798 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie u boku Bogusławskiego został wziętym kompozytorem i kapelmistrzem. W Warszawie ożenił się z córką śpiewaczki Teatru Narodowego Karoliną Drozdowską. Małżeństwo to dopełniło procesu polonizacji Elsnera. Dowodem tego może być skomponowanie w 1807 r. przez Elsnera muzyki do bardzo patriotycznego libretta Ludwika Osińskiego Andromeda i jej uwolnienie przez Perseusza. Opera powstała dla uświetnienia przyjazdu Napoleona do Warszawy, a premierę przedstawienia zaszczycił swoją obecnością sam cesarz Francuzów. Gdy Warszawa doczekała się drugiego kapelmistrza w osobie Karola Kurpińskiego, Elsner coraz więcej czasu mógł poświęcać działalności pedagogicznej. W 1818 r. został powołany na rektora Szkoły Głównej Muzyki, a od 1820 r. Konserwatorium Muzycznego, gdzie był nauczycielem m.in. Fryderyka Chopina, na którego geniuszu szybko się poznał. Właściciel posiadłości Elsnerów (dziś warszawskie osiedle położone w dzielnicy Targówek).