Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1733–1807), architekt, ogrodnik planista.
Urodził się 20 listopada w Merseburgu w Saksonii. Pracę rozpoczął w 1752 r. jako budowniczy w Saskim Urzędzie Budowlanym w Dreźnie. Po roku 1756 był już architektem w Warszawie, a w 1768 sejm nadał mu szlachectwo. Za panowania Stanisława Augusta nie miał szczęścia należeć do grona architektów królewskich, jednak rekompensowały mu to częściowo zlecenia magnatów. Jego dziełem było wiele rezydencji magnackich i mieszczańskich (m.in. pałac Blanka, dom handlowy Roeslera i Hurtiga, hotel „Pod Białym Orłem”, przebudowany pałac „Pod Czterema Wiatrami”). Dał się również poznać jako znakomity ogrodnik planista. Był członkiem loży masońskiej. Działał aktywnie na rzecz warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej. Największym jego osiągnięciem jest wzniesiony w latach 1777–1781 kościół ewangelicko-augsburski przy pl. Ewangelickim (obecnie Małachowskiego). Był również autorem Zboru oraz Domu Dysydentów na Lesznie. Zmarł 11 sierpnia 1807 r., został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.

[Na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989]