Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1857–1933), architekt.
Przyszedł na świat w Warszawie 4 września, jako syn Teofila Schüllera, również architekta (nazwisko Schüller jest ponownie zniemczoną wersją nazwiska Szyller) i Julianny Goebel. Rodzina Szyllerów wywodziła się prawdopodobnie z Niemiec. Pradziad, Franciszek Szyller, urodzony w 1754 r. w Warszawie, był jubilerem i radnym gminy Starej Warszawy. Stefan w roku 1881 ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a w 1888 r. przeniósł się na stałe do Warszawy. Był jednym z organizatorów Muzeum Rzemiosł. Jego ważniejsze realizacje architektoniczne w Warszawie, to: gmach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, brama oraz biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, gmach Politechniki Warszawskiej, pawilony mostu Poniatowskiego, sala koncertowa w Konwersatorium przy ul. Ordynackiej, gmach Kasy Przemysłowców przy ul. Zgoda, wiadukt Stanisława Markiewicza przy ul. Karowej. Ponadto był autorem projektów około 100 kamienic warszawskich. Otrzymał liczne odznaczenia. Opublikował m.in. Czy mamy polską architekturę (1925) i O attykach polskich i wklęsłych dachach. Zmarł 22 czerwca 1933 r. w Kutnie.

[Na podstawie: Stanisław Herbst (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa 1975; Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954; Małgorzata Omilanowska, Architekt Stefan Szyller 1857–1933, Warszawa 2008]